καμαλαυκιανός

 

Να’σαι κι συ καλά πατρίωτη Καμαλαυκιανέ!

Εζαμινάρησα κ’ εθάμαξα τα γραφώμενα σου,  κ’ εχάρηκα πολύ που γλεντοκόπησε όλη σου η φαμίλα με τα γραφούμενα μου. Σχώρα με που άργησα να σου μηνήσω, αλλά πράμα οι βαβαλάδες της ζωής..

Πατριώτη, περσεύουν οι αβανιές τους αλλα γω δε αποκοτιούμαι κ’ας με αποσβολώνουν...

Θωρείς με πως δεν είμαι ουδέ ασίπωτος, ουδέ άχταμπος...

Θαρρούν πως τις έχουμε βαρδιάνους  στην κάφκα μας και έλεχουν ίντα σκεπτόμαστε κ’ ίντα αναρτούμε (Σ’κώνουμε στο internet) ωσάν τους ντραγάτηδες του διαδυκτίου.

Μου τραβούνε ζβίδο χωρίς κέρου κέρατα, λες και κοτέψω.... Μα έλα που κατέ’ω το σωστό!  Όρσ’αλά μπάντα!

 

Γουστάρουνε το κουσομπολιό για το κασιβελιό στο γκουβέρνο, στη καζιλαρία, μιας κ’ οι φελλοί εκιά είμασι όλο κουσούρια. Αλλα δε ποθούνε να θορούν το μέλλο αλλά το σύσκατο το ψες...

Έξω Χιου μωρέ γαρούφοι, ζάζαλα, εγώ θε ν’ αναρτώ να τους χαλώ τη βόλεψη!

Κουρί τις κουντάνες, βρείτε αλλού πουτ@νες!

Τις κουντάνες που λέουσι κάμνουν μόνο για τα κουντούνια μας.

Δε φοβούμαι, ας με σουρομαδούνε... Ο πεινασμένος γάδαρος, ξυλιές δε λογαριάζει!

Έννοια σου, και ετσά είναι ούλοι τους. Αμα μιλάς σε κουσεγιάρουνε, αμα δεν μιλάς σε θάβουν ζωντανό!

 

Πατριώτη, θαρρούνε πως τα γραφού’ενα μου είναι κουσουλιές και τα βάθουν, αλλά δε κατάλαβαν πως τούτα είναι σπόρος και θα θεριέψει! Ξέρεις δε ότι στο σπόρο κάμει καλό η βουιδιά κι η βερβελιά...

 

Μη τους συνορίζεσαι, μόνο κασομπλέξια κάμνουνε αλλα θε να τους κουλαντρίσουμε ούλοι παρέα! Είναι ούλο κασαμάκια και καθόλου παλαμάκια!

 

Να τιμάς τη Καμαλαύκα, είναι μέρη Άγια κι τιμημένα. Ωσα να’ ναι τώρα που κι’ γω, κοπελάκι, γυρνούσα εκιά, στα μέρη των γονικαριών, παρέα με τον πάπου τον Ντεμένεο τον Ζουσκά και τον Θείο τον Στόλα, Θεός σ’χωρέσ’τους όλους τους καλούς ανθρώπους! Κρατάς απ’ εκιά; Θε νά’ μαστε και σόι; Τις  βολες του Πάπου μου τις κάμανε αεροδρόμιο....(ναί, αυτό που τώρα θα πωληθεί)

Έλεε κι ο Πάπους, «το ξύλο το στραβό, η φωτιά το σιάζει», θε νά’ρθει η ώρα να μπει τάξη!

Ιντα θες τισ’ λάμπες; Δε κατέχεις ότι στο Μπουρδέχτη έχει ξωτικά; Άστα να χαρού κι αυτά!

 

Θώριε, άλλος ο Μαίανδρος, άλλος ο Μένανδρος! Ρώτα κι το νοικάρη...

Να βάνεις τόνους, είναι ωσάν το κοσάνι του τσαμπιού...

 

Έρχου απο  Ορνό μεριάς με τη φαμίλια, πράμα οι ζαερέδες και το κρασί, πράμα λαρδί, γλύνες, παϊδα, ξεροτή’ανα, γριές κι όλα τα καλούδια, οι δε τιμές ζάμπα!

 

Mykonoss (www.justmykonos.blogspot.com)

ΥΣ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, άλλη μια φορά, για το λαμπρό έργο του συμπολίτη μας ΠΚ, που αφού μελέτησε με κόπο και αγάπη,  μας παρέδωσε το υπέροχο βιβλίο σχετικα με το Ιδίωμα της Μυκόνου. Θα μπορούσε άραγε να το συμπληρώσει με αυθεντικές μυκονιάτικες παροιμίες;